İç sesimle ben.
içsessizliğimle ben, o bile konuşmuyo benimle. eğer resimlerimden bulutu, hayatımdansa seni çıkartırsam o ışık demetinin gözümü yakdığını söylemiştim sana. kavramsal demiştim bir de. yanılgının balyoz gibi sırtıma indiğini söylemiştim bi kaç kaburga sesini duymuştun oysaki sende. düşünmek istemiyorumlarım konuşmak istemiyorum değildi. herzaman kafamın içindeki büyüyen yapıydı kalbime sıçradığını sandığım sonra kusup bıraktığım o büyük şeyden sonra sifonu çoktan çekmiştim sana ne anlamak istediğim bişey vardı nede seni görmek. ben seninle olmıycağınıda bilmiştim kimseyle olamıycağını bildiğim gibi. karamsarlık sanmıştınya hani. anladın demi şimdi? asıl yanılgının kendin olduğunu anladığında benimle konuşmamaya başladın. bende benimle konuşmak istemiyorum beni bende terketmek istiyorum. düşüncelerin ölümsüzlüğünü bildiğim için gitmiyorum biliyosun ne korkuyorum ne uğraşıyorum. olması gereken her neyse olmaması gerek. olanlar senin bana küsmene sebep..dumur olmak varya sanırım öyle hani şuanki halim. beni birinin sağa sola yalpalamama değilde içimdeki yörüngenin tutması gerek anladınmı? hadi içses kendine gel -tell me god?
içses:bok ye.
sensiz asla.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder