27 Ocak, 2011
Nerede doğduğunu unut, öldüğün yer yaslandığım ağaç. Ruhunu sallandırdığın yerde ziyaretine gelmek ne denli muhtaç.. ölülerden konuşmazdık-konuşmazdım.Ve anmak artık yetmenin ötesinde karıncalandırıyor. Şimdi ağaç dediğin yer; soylandıkça, sen soysuzlaşıyorsun.
Kitap kapaklarında özgürlük ifadesi, baştan başlamanın rengi.. Bi kaç kurdale bağlanıp umut beklenen yerdesin. Öyle misin? Çürükcül, bedenini çürüttüğünle yetinmeyen birisin. İhtiyaç dediğin şey; pasif bi aksandı. Doğru cümleleri yanlış şekillerde söylemekten ibarettin.
“Düzgün konuş!” demen küfürlerimin yönünün sen olmasından değil devrik cümlelerimin sana isabet etmesindendi. O günden beri kalbini kullanamıyorsun. İsabetler istekli-isteksiz istediğimizdi..sen memnunsun ve ben başkayım.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder