herşey kendi dilince konuşur karanlık örtsede üstünü..herşey kendi rengince konuşur karanlığın için yitip bitsede gece olsada devam eder renk siyahda olsa gözün açıkken bişeyler vardır kapattığın anla ikizdir onlar. ama sen bilirsin açtığında bi gün bi şekilde bi farklılık görülür. yada besliyosundur işte son iyi kalan duyguları
kimseye zarar vermeden konuşmalarından bi tek etkilenen benlik olsun isterken burda da en kaybolduğun yerde bile iç-dış etkileşimi bitmiyor. kime kaçarken nerede soluklanıyorum? düzgün kurulmuş kelime ağırlığı, kendi bedenimi tutmaya dayanamamış kollarımı nasıl uyuşturuyorsa kelimelerde ruhumu öyle. sığınak beden olmakdan çoktan çıktı yanan herşeyi üfleyicek nefesim olduğunumu sanıyosun? soğuk beton bulmak için karanlığı çekip yürüyorum. sigarayı tenime değdirip yakıyorum ne değişiyorum ne normal olabiliyorum. en çok acıtmayı ben bilirim, kötünün ikiz kardeşiyim genede acı an’lıktır. neden bekletiyosun beni? labirentlerin sonunu çıkaran benlik ufak duvarları aralayamıyor mu şimdi? iyiyi düşünmeye geç kaldım soyut ne varsa bana dair içinde herşeyi bastırıldığında acıycak şekilde ayarladım.. ben ne yaptım? insan uzaklaştırmanın kolaylığı aç ruha mide guruldamasını duymamak için verilen yemekse eğer sonu ne bunun?
yutkunduğum yer rahatsız olmuştu senden..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder