hissizleşiyo-

k
bazen unutturur bu soğukluk yaşattığın acıyı bazen seni başkasına çevirir duyarsız,ilgisiz.biliyorum kimseye davranmadığımız gibi kimsede yaşamadığımız gibi
üşüdüğümde ısıtan ellerin mi kalbimi buz kütlesine çevirdi şimdi?karşındaki kişinin ve sana göre olmadığını bildiğin bi çok yönünü göremiyecek kadar hissizleşmişti o zaman ben bu duyguya aşinayım.ama o bu kadar yakmamıştı yada sen gene çabuk çözmüştün beni.
kişiler ve mekanlar,her fotoğrafının kadraj konusuydu.yansıttığını düşünürdün acıları,sevgileri,ağlayışları,adaletsiz olmayı.ben senin yadırgadıklarımıza dönüşüceğini düşünmezdim.
düşünülmeyenler insanın başına geldikçe daha da hissizleştim dönüşümlere daha az şaşırıyorum artık belkide.kavgalarımın nedenlerini unutan ben anı yine yaşıyorum kolum gözümde,yastığım nemliyken.unutmuyorum belkide unutmakda istemiyorum
elime makineyi alamıyorum,sevdiğin parçaları artık sevmiyorum yorulmak bile artık bi güç.büyük gözükmeyen puntolu yazılarımız var avcumda seninde omzunda.Unutuyomuyuz?ama eskileri düşündükçe hissizleşen kalbim cümlelerimizi bana tekrar ediyo,”ben seni fotoğrafladıkça seviyorum”.albine buz tutulduğunda hani önce geçer son yakar,acıtır,hissizleştirir.